La ĉapelo de Rosita

Kviete glitis nia boato laŭlonge de la kanalo, la suno dronigis nin per sia lumo. De tempo al tempo ni mansalutis la loĝantojn de la vilaĝoj kiujn ni trapasis.

Subite, iu krias, la ĉapelo de Rosita forflugis kaj falis sur la akvon. Tuj la stiristo returnis por atingi ĝin. Fulmrapide Francisko senvestigis sin kaj saltis en la kanalon. Li atingis rapide la ĉapelon, metis ĝin surkapen kaj naĝis ĝis la boato.

La ĉapelo estis savita.

Verkita de Bergère