Matena promenado en la boŝo

Mangily , jaŭdon, la 14an de januaro.

Je la kvara matene, fulmotondro ĵus finiĝis. Ni retrovas nin por frua foriro je la kvina.

Ĉe la elirejo de la vilaĝeto, abelmanĝuloj malfermas la boŝovojon.

La suno leviĝas kaj baobaboj etendas siajn spegulbildojn sur lageto. La madagaskara Centropo (nomata « tulu » en la malagasa lingvo) kantas nokte kaj tage. Ĝia sonora etoso alkondukas nin en nekonatan naturon.

Fred kaj Dominique, niaj afablaj gvidantoj, kondukas nin tra odora vegetaĵaro. Malrapide ni piediras por miri la vivon kiu vekiĝas. Sed, jam, sunradioj varmigas boŝon kaj malpezaj papilioj flugas ĉirkaŭ ni. Nun la temperaturo altiĝas kaj ni serĉas bonefikan ombron en la arbareto. Ĉu ni vidos lemurojn? Atentemaj al ĉiuj movoj, ĉiuj bruetoj, niaj ĝvidantoj estas viglaj. Sed tiun matenon lemuroj ne montriĝas al ni. Eble ili dormas ankoraŭ post la malkvieta nokto.

Ni retrovas nian vilaĝeton por bonveniga matenmanĝo.

Skribita de Bergère kaj Florence